මටත් තිබුණා සිහිනයක්.

ජීවිතේ සිහින ගොඩක්.අවුරුදු ගාණක් ආපස්සට ගිහින් මතක් කරනකොට හැබෑ කරගන්නට නොහැකිවුණු ,මගහැරී ගිය සිහින ,කරත්තයක පුරවාගන්නට තරම්. හැබෑ කරගන්නට නොහැකි වුණු ඒ හීන හිතට ගෙනෙන්නේ දුකක්මත් නෙමෙයි. . මොකද්දෝ තේරුම් ගන්නට බැරි වචනයෙන් පහදා දෙන්නට අපහසු ශාන්තමය සන්තුෂ්ටියක් ඒ මතක ස්මර්ණ වල හැංගිලා තියෙනවා වාගෙයි. 

වළා පිරුණු අහස මතින් 

යාන්තමට හඳ පායපු. 

ටිකක් ඇදිරි- ටිකක් එළිය 

තියෙන රෑක ඇවිද යන්න. 

තනිපංගලමේ සොයන්න 

හාංකවිසියක් නොතියා 

ඈත එපිට දුර කාලෙක 

අමතක වී අතහැර ආ 

සොඳුරු සිහින සාප්පුවක්.....

මූදු නිල්ල තරම් සතුට. 

ගොඩගලාපු මතක ගොඩයි.

පබළු වගේ එකින් එකට 

අමුනාගන්නට බැරි හැටි 

සිහින හොරු අරන්...

සිහින හොරු අරන්... 

නිමිත්ත 
නියඟයට අසුව ,දා ගිය කුඹුරු යාය දෙස බලා 
සොව සඟවා සිනාසෙන්නට වෙර දරන තාත්තේ ......

කිමිඳ නයනේ අනෝතප්තේ කළඹනා කල දිළිහෙනා.. 
කොපුල මත වැගිරෙන්න අකැමැති කදුළු උල්පත හමුවුණා 

විසුළ මුතු ඇට තරම් බිජුවට බොල්ව ගිය කල වියළිලා 
වපුළ සිනහව නෙළාගන්නෙ කොහොමදැයි මා සැනසිලා 

දෙපය පිරිමැද නැගුණු කරගැට සතපවන්නට නොවපමා 
සිදුණු දියවර ඇළවේලි මග සුළඟ සමගින් ඇවිදලා 

අහස නෙත්විද වැහි වළාකුළු ඉසව්වක ඉව සොය සොයා 
ගමන නොනිමූ බයිසිකලයේ ඉකිය මතකයේ තැවරුණා 

හිතක පොදි බැඳි පැතුම් අහුළා පොතක තැන්පත් කර තියා 
දිනෙක පීදෙන මහරු අස්වනු නෙළාගන්නට මගබලා 

ඇමති මැතිවරු ළබැදි සිත්පා සඳ ද තරුකැට බිම තියා 
සිහින පොදියෙන් ඔබේ සිහිනේ ටිකින් ටික හොරකම් කළා ..