මටත් තිබුණා සිහිනයක්.

ජීවිතේ සිහින ගොඩක්.අවුරුදු ගාණක් ආපස්සට ගිහින් මතක් කරනකොට හැබෑ කරගන්නට නොහැකිවුණු ,මගහැරී ගිය සිහින ,කරත්තයක පුරවාගන්නට තරම්. හැබෑ කරගන්නට නොහැකි වුණු ඒ හීන හිතට ගෙනෙන්නේ දුකක්මත් නෙමෙයි. . මොකද්දෝ තේරුම් ගන්නට බැරි වචනයෙන් පහදා දෙන්නට අපහසු ශාන්තමය සන්තුෂ්ටියක් ඒ මතක ස්මර්ණ වල හැංගිලා තියෙනවා වාගෙයි. 

වළා පිරුණු අහස මතින් 

යාන්තමට හඳ පායපු. 

ටිකක් ඇදිරි- ටිකක් එළිය 

තියෙන රෑක ඇවිද යන්න. 

තනිපංගලමේ සොයන්න 

හාංකවිසියක් නොතියා 

ඈත එපිට දුර කාලෙක 

අමතක වී අතහැර ආ 

සොඳුරු සිහින සාප්පුවක්.....

මූදු නිල්ල තරම් සතුට. 

ගොඩගලාපු මතක ගොඩයි.

පබළු වගේ එකින් එකට 

අමුනාගන්නට බැරි හැටි