මේ කාගේදෝ කමතා

ගමෙන් සිංඩියක් ගෙනාවෙමි. 

නිවාඩුවට ගමේ ගියත් කාලය ගතවුණේ අන්තර්ජංජාලයේය. කලෙක ගමට බෙහෙවින් ආදරය කළ මට දැන් ගම වෙත ගිය කල්හී පිටස්තරකාරී හැගීමක් දැනෙන්නේ ඇයිදැයි නොතේරේ. මට සිහිවන්නේ සේකරගේ 'ගම අමතකයි' පද්‍ය පන්තිය. 

"සිදාදියට එන්නට මට 
බුද්ධිය නුඹ තමයි එදා පාර කියාදුන්නේ.. "

කාලෙකින් සේකර කියවන්නට නොලැබිණි. දැන් කවිය මතකයෙ නැත.අන්තර්ජාලයේම නිවාඩුව ගතකළ මා ආයිත් හුදකලා නවාතැනට පැමිණියේමි. නිකන්ම නොවේ. මා හැදූ අලුත් බ්ලොග් සිංඩියකුත් සමගින්. 

මාත් සිංඩියක් හදන්න ඕනෑයැයි මට සිතුනේ සිංහල බ්ලොග් ලෝකයේ සිංඩි ගණනාවකට මගේ බ්ලොග් අඩවිය ඇතුළත් කරගැනීමට උතසාහ දරා වෙහෙස වූ කල්හිය. බලාපොරොත්තු කඩවූ කල්හිය. සිංඩි දහයකට වඩා ප්‍රමාණයකට මා අයදුම් කළ නමුත් මෑතකදී මා එක් කරගනු ලැබූයේ සිංඩි තුනකින් පමණය. ඒවා මොනවදැයි අමුතුවෙන් කියන්නට අවැසි නොවේ. මට මුලදී තල්ලුව ලැබුණේ සුමිත් නිරිඇල්ලගේ ප්‍රහාරයෙනුත්  ,රාජ්ගේ නවාතැනිනුත් ටික දවසකට පසුව හසිතගේ ආගිය කතා  සහ සිරාගේ කාමරයෙනුත්  ය. 

සිංඩියකින් බ්ලොග් අඩවියකට ලැබෙන සහයෝගය අති මහත් වෙයි. මම මෙවැනි සිංඩියක් අරඹන්නට සිතුවේම අලුතින් බ්ලොග් ලෝකයට පිවිසෙන නිර්මාණකරුවන්ට සහයෝගයක් ලබා දිය යුතුයැයි මට බලවත් සිතුවිල්ලක් තිබුණු නිසාවෙනි. හොදම උදාහරණය මචං- මාතලන්  ඔහුගේ සිංඩියෙන් අළුත් බ්ලොග් කරුවන්ට ලබාදෙන සහයෝගයයි. 

කමත ඇරඹෙන්නේ එවැනි අරමුණකිනි. 

උඹ සිංඩියක් පටන්ගන්න්ට තවම කල් වැඩියැයි මිතුරන් දෙතුන් දෙනෙක් කීවේය. එහෙත් මගේ ආශාව වඩාත් ප්‍රභල විය. මගේ බ්ලොග් අඩවිය මෙවනි කාරණා සදහා යොදාගන්නට මම අකැමැති නමුත් සිංඩිය ගැන කියන්නට වෙන මගක් නැත. 

කමතට දැනට ඇතුළ් කර ඇත්තේ මා කියවන බ්ලොග් සහ වෙබ් අඩවි කිහිපයක් පමණි. ඒවා ප්‍රවර්ග කොට බෙදා දක්වන්නට මා උත්සාහ කළේය., නමුත් එය දුෂ්කර කාරියක් විය. සමහර විට ඔබේ අඩවිය තිබිය යුතු යැයි ඔබ සිතන ප්‍රවර්ගය ගැන මට කියන්න. 

මෙතනින් කමතට ගොහින් බැත රාසි කරන්න ඇහැකි 

ඔබ සියලු දෙනාගේම සහයෝගය මට ලැබෙනු ඇතැයි යන බලාපොරොත්තුව සිතට හයියකි.